یادوار‌ه‌ها
زندگی: اشکی که خشک می شود، لبخندی که محو می شود، یادی که می ماند.
یادوار‌ه‌ها
زندگی: اشکی که خشک می شود، لبخندی که محو می شود، یادی که می ماند.
خانه جهل ویران باد
شده گاهی بی دلیل با کسی دعوا کرده باشیم؟ بعدا پی برده باشیم که هیچ توجیه منطقی برای دعوای مان وجود نداشته. توجیه منطقی چه به این لحاظ که اصل قضیه مورد دعوا ارزشی نداشته، یا طرف مقابل در سطحی نبوده که باید با او دعوا می‌کردیم. کوچکتر از چیزی بوده که ارزش دعوا داشته باشد.
فکر می‌کنید چرا در چنین موقعیت‌هایی دعوا می‌کنیم؟
به نظر من یک دلیل بیشتر ندارد. جهل! به اندازه کافی عاقل و بالغ نشده ایم. به همین دلیل بر سر مسائلی دعوا می‌کنیم که حقیقتا بی ارزش اند.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد