آتش بس کردیم، بدون توافق

روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم. دعوا کردیم و هر چه بود و نبود گفتیم. بعد از مدتی آتش بس کرده ایم. این آتش بس بدون توافق است. یعنی امکان دارد هر لحظه آتش دوباره شعله ور شود. به خاطر آن دو کودک، نه می توانیم جدا شویم و نه واقعا به زندگی علاقه ای داریم. آنها در هر صورت متاثر میشوند. تلاش ما به عنوان والدین صرفا برای کم کردن این تاثیر و فشار احتمالی است که بر آنها وارد می شود. 

نمی دانیم تا چه وقت اینطوری ادامه می‌دهیم. ولی میدانیم که آنچه داریم خوب نیست و زندگی نیست و هیچ یکی از انتظارات ما را برآورده نمی کند. این همه چیزی است که داریم. 

باز هم خواهم نوشت.