ماجرای 39، انحراف افکار عمومی و نفهمی خودم

روز اولی که مطلع شدم لویه جرگه کار خودش را کرده و یک خرافه را بنیان کرده، خیلی به خاطر نفهمی اشتراک کنندگان لویه جرگه و این سنت خرافی ناراحت شده بودم. به خاطر آن یک مقاله نوشتم که حدود 1800 کلمه حجم داشت. مقاله ام را برای جمهوری سکوت فرستادم و خوش حال از اینکه چنین شاهکاری را مرتکب شده ام.

آن زمان اصلاً فکر نمی کردم، خودم به قدری عامیانه و بدون تفکر با این قضیه برخورد کرده باشم که بعد ها خودم از آن ناراحت شوم. بعد از ان همه سر و صدا و داد و قالی که بر آمد وقتی دقت کردم که لویه جرگه چه کاری انجام داده؟ حالا این سنت خرافی را که بنیان کرده ولی کار دیگری که کرده چه بوده؟ متوجه شدم که اتفاق بزرگتر و پرسش بر انگیز تری افتاده ولی 39 همه مانرا گول زده تا آن قسمت پرسش بر انگیز را بر نگیریم و فقط درگیر عدد 39 شویم.

لویه جرگه اصلاً برای این تاسیس شده بود که روی پیمان استراتژیک با امریکا بحث و گفتگو کند و در نهایت نظر خودرا با رئیس جمهور شریک کند. بحث و گفتگو روی این پیمان در صورتی فقط امکان پذیر بود کار امد و مفید باشد که تمام پیش نویس پیمان استراتژیک مشخص و روشن می بود و خواستهای دوطرف پنهان نمی بود.

در لویه جرگه نیمی از پیمان استراتژیک که در واقع باید بخش اصلی کار لویه جرگه را تشکیل می دهد پنهان نگهداشته شده بود. هیچ کس نمی دانس امریکا چه خواستهایی دارد؟ برای این در لویه جرگه روی این قسمت اصلاً کار نشد. بناءً لویه جرگه اصلاً ماهیت لویه جرگه قابل توجیه نبود و بدون هیچ دلیل قابل اعتنائی لویه جرگه تشکیل شده بود.

عدد 39 را علم کردند تا افکار عمومی را منحرف کنند و بتوانند جلو طرح سوالات را در مورد لویه جرگه و پیمان استراتژیک و پنهان بودن خواستهای امریکا بگیرند و با این کار مؤفق هم شدند. کمتر این سوال پرسیده شد که آیا بدون آنکه خواستهای یک طرف مشخص باشد، اصلاً کار لویه جرگه معنا دارد؟ بلکه بیشتر این پرسیده شد که 39 چه می شود؟

حالا که متوجه شدم با یک عدد کوچک چه خیانت بزرگی در ان طرف صورت گرفته ام و چه غفلت عظیمی را همه مرتکب شده ام بیشتر از خودم عصبانی هستم تا کسانی که به خرافۀ 39 باور دارند.

می بینم آن جاهلان هشیار تر اند و ما مدعیان فهم مدرن جاهلتر!!!